BELJANICA

Među planinama Homolja koje se međusobno dosta razlikuju te samim tim imaju i različitu mogućnost za razvoj različitih vidova turizma, možemo slobodno reći izdvaja se Beljanica koja je među njima i najznačajnija.

Beljanica je tipična krečnjačka planina i kao takva bogata je raznovrsnim površinskim i podzemnim kraškim oblicima. Pruža se u pravcu istok – zapad u dužini od oko 30 km, a širine je oko 15 km. Ima asimetričan izgled. Severne padine se blago spuštaju prema reci Mlavi, dok se na jugu prema Resavi završava strmim odsecima. Najviši vrh Beljanice iznosi 1339 m nadmorske visine i izdvaja se dominantna prostorna celina Homolja i same Srbije. Sa nje možemo slobodno reći pružaju se odlični vidici na Kučaj, Resavu, kao i na brojne pejzaže južne i jugozapadne Srbije. Dobro nasuti makadamski put Žagubica – Buk – Busovata – Rečke – Sladaja, ukupne dužine 49 km, koji je dobro povezan sa glavnim saobraćajnicama Homolja, daje nam mogućnost da se stigne do najlepših predela Beljanice. Kao planina za ekskluzivni turizam rangirana je kao kompleksni turistički motiv nacionalnog značaja, sa mogućstvom razvoja i letnjeg i zimskog turizma.

Na Beljanici dominira kraški reljef. Po atraktivnosti se ističu uvale Rečke i Busovata. Na dnu ovih depresija formirani su brojni potoci čije vode nestaju u ponorima u supodini krečnjačkog oboda. Vrtače su brojnije od uvala, ali su manje i obrasle šumskom i travnom vegetacijom, pa su pogodne za stočarstvo i zemljoradnju.

Od površinskih kraških oblika na Beljanici se mogu videti i škrape. Škrape nastaju rastvaranjem karbonatnih stena pod uticajem vode. Na kontaktu severnih padina Beljanice sa Žagubičkom i Krepoljinsko – krupajskom kotlinom, javljaju se nekoliko jakih kraških vrela (Žagubičko vrelo, Krupajsko vrelo, Belosavac, Suvodolsko vrelo, Izvaričko vrelo, Vrelo Male Tisnice i Vrelo Lopušnja), koji predstavljaju podzemne kraške oblike. Ova vrela su prirodna bogatstva i veliki turistički potencijali opštine Žagubica. Pored ovih vrela na Beljanici, u delu koji pripada opštini Žagubica, nalazi se i manji ali veoma lep vodopad koji se zove „Beljanički Buk”.

Južni obodi planine, koji pripadaju opštini Despotovac, bogati su brojnim pećinama. Jedna od njih je i Resavska pećina koja je najposećenija i najbolje istražena pećina u Srbiji. U blizini Resavske pećine, na potesu zvanom Lisine, nalazi se i jedan veći vodopad poznatiji po nazivom „Buk” i zajedno sa pećinom predstavlja turističke atrakcije sa južne strane Beljanice.

Zbog prirodnih i ekološko-turističkih vrednosti od kojih se izdvajaju: povoljna nadmorska visina, očuvanost pejzaža, čist planinski vazduh, dosta izvora i vodotoka, bujna fegetacija, raznovrsna fauna, dobra saobraćajna povezanost i drugo, Beljanica ima velike turističke potencijale za razvoj rekreativnog, izletničkog, zimskog i eko turizma.

HOMOLJSKE PLANINE

Homoljske planine se nalaze u Istočnoj Srbiji i pripadaju grupi Karpatsko -balkanskih planina. Imaju pravac pružanja zapad – istok i smeštene su između Zviške kotline na severu i Žagubičke kotline na jugu.

Najviši vrh Homoljskih planina je „Homoljski Oman”, 962 m. Drugi po visini vrh Homoljskih planina je „Štubej”, 940 m nadmorske visine. Ovaj planinski vrh najviše posećuju zaljubljenici u prirodu i planinarenje. Izgrađene su od starih stena paleozojske starosti. Centralni deo planinskog bila izgrađen je od granitoidnih stena, dok su severozapadni i jugoistočni delovi krečnjačkog sastava. Imaju zaobljena planinska bila i strme strane koje su disecirane brojnim potocima i rečicama. Homoljske planine su bogate gustim bukovim i hrastovim šumama, što ima daje na još većoj lepoti. Zbog brojnih potoka i prelepe prirode, Homoljske planine su veoma pogodne za razvoj lovnog i izletničkog turizma. Tome pogoduje i činjenica da su Homoljske planine dobro saobraćajno povezane sa brojnim seoskim naseljima u blizini. U odnosu na Beljanicu, Homoljske planine su dosta manje posećene. Svojom lepotom i prelepim prirodnim pejzažom privlače sve ljubitelje prirode i čistog vazduh.

GORNJAČKE PLANINE

Gornjačke planine se nalaze u Istočnoj Srbiji i pripadaju Karpatsko -balkanskom planinskom vencu. Imaju pravac pružanja sever – jug i prostiru se između Beljanice na jugu i Homoljskih planina na severu. Tako ova planina čini prirodnu, zapadnu granicu između Homolja i Gornje Mlave.

Gornjačke planine su raznovrsnog geološkog sastava i zbog toga je došlo do velike diseciranosti reljefa vodotocima (Mlava, Breznička reka, Dubočica). Takođe, zbog raznovrsnog geološkog sastava, naglašena je i vertikalna razuđenost (155 – 911 m). Reka Mlava je u Gornjačke planine usekla jednu od najlepših klisura u Istočnoj Srbiji u dužini od 16 km, kroz koju prolazi regionalni put Beograd – Žagubica – Bor. Zbog toga je ova planina dobro saobraćajno povezana i pristupačna svim turistima i ljubiteljima prirode i planinarenja. Najviši vrh Gornjačkih planina je „Veliki Sumurovac”, sa 911 m nadmorske visine. Predeo između Gornjačke klisure, naselja Krepoljin i Velikog Sumurovca ima oblik zatalasane površi zelenog krasa sa plitkim udolinama, dolovima i vrtačama, mestimično obraslim hrastovo – grabovim šumama. Na severnoj strani Gornjačkih planina smeštena je najlepša pećina u Homolju poznatija kao Pogana peć koja je najviše istražena i ima najveće mogućnosti za turističku valorizaciju. Ova planina je veoma pogodna i za alpinističko penjanje, pa su ljubitelji alpinizma ovde stalni gosti. Planina je bogata divljačima, od kojih dominiraju jelen, divlja svinja i sitna divljač.

Gornjačka klisura vidikovac